Ooit stond ik op een vlooienmarkt, mijn overbodige spulletjes na een verhuizing te verkopen. Achter mij stond iemand met een kraam vol geborduurde kleedjes, schilderijen, kussens etc. Het was van haar oma geweest. Waarschijnlijk had oma dit als hobby. Veel had ze ook niet af kunnen maken, ook een grote doos met borduurwol/zijde werd te koop aangeboden. Dat raakt mij nu zo, het lijkt zo onaardig om het zomaar te koop aan te bieden. Al dat werk wat ze er aan heeft gehad, har tijd heft ze er mee gevuld. Het klinkt misschien sentimenteel, maar juist die dingen zouden voor mij waardevol zijn. Ik weet wel je kunt niet alles bewaren, maar liever dit dan een stoel of zo. Of het moet natuurlijk de stoel zijn waar ze altijd op zat,dat is weer anders. Die zou ik dan leuk bekleden en weer in ere herstellen.
Ik vertel dit verhaal best vaak en zeg er dan ook bij, dat dat ook wel zal gebeuren als ik er niet meer ben. (Heb ook nog zoveel onafgemaakte dingen liggen). En ik snap het ook wel, maar dan lees ik zo'n stukje in een blog van Belinda uit Australie en kdeng dat komt binnen!!!
Lees hier haar verhaaltje:
Unfinished
1 opmerking:
Hi there, there are so many things left to finish aren't there? Perhaps one day.
Een reactie posten